Godziny spędzone na dyżurach, czynniki biologiczne, fizyczne, chemiczne, a także psychiczne sprawiają, że personel szpitala jest szczególnie narażony na występowanie chorób zawodowych. Na co są szczególnie podatni? Czym są choroby zawodowe? Choroba zawodowa to grupa dolegliwości i chorób, które wystąpiły u pracownika z powodu specyfiki wykonywanych czynności, a także z powodu środowiska, w jakim praca była odbywana. Choroby zawodowe pielęgniarek i pielęgniarzy są ściśle związane ze specyfiką oddziałów, na których pracują. Choroby układu ruchu Czynności wykonywane przez personel medyczny sprzyjają przeciążeniu układu ruchu. Powtarzające się czynności rąk mogą doprowadzić do wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka, którego jednym z elementów rehabilitacji jest noszenie specjalnej ortezy.Zauważono także pojawianie się zespołu wibracyjnego. I chociaż najczęściej dotyka on osoby wykonujące czynności wymagające posługiwania się pilarką, młotem pneumatycznym, szlifierką czy maszyną do szycia, jednakże zespół wibracyjny może także stać się udziałem personelu medycznego. Głównym prowodyrem kłopotów ze zdrowiem są drgania mechaniczne, których doświadcza ciało. Rezultatami długotrwałego oddziaływania drgań jest między innymi spadek lub wzrost ciśnienia krwi, zaburzenia neurologiczne, zwolnienia i zaburzenia akcji serca czy zwyrodnienie stawów.Oprócz tego możemy wymienić zapalenie nadkłykcia kości ramiennej, zapalenie barku, kanału łokciowego czy zespół ucisku nerwu bocznego skórnego uda. Choroby zakaźne Personel szpitala ma często do czynienia z wirusami, bakteriami, grzybami, a także pasożytami. Z tego powodu zwiększa się ryzyko zakażenia. Zanotowano największą frekwencję chorób zakaźnych takich jak gruźlica czy wirusowe zapalenie wątroby. Wypalenie zawodowe Pielęgniarki i pielęgniarze mogą także cierpieć z powodu wypalenia zawodowego. Ta choroba występuje najczęściej w zawodach, w których kontakt z drugim człowiekiem jest wzmożony i nieunikniony. Objawia się to między innymi stanami depresyjnymi, poczuciem bezradności, ogólnego wyczerpania czy obniżoną samooceną. Czynniki psychospołeczne są często lekceważone. Niesłusznie. Niepoważne traktowanie tych objawów może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, zarówno dla samego personelu, jak i dla pacjentów.