Choroba Sprengla, inaczej też deformacja Sprengla jest to wrodzona choroba kości. Dziecko, które rodzi się z tą przypadłością ma zbyt wysoko ustawioną łopatkę, czyli jedną z dwóch kości pasa barkowego, która łączy się z kością ramienną i obojczykiem. Ponadto niekiedy pojawiają się również inne wady wrodzone. Jakie są przyczyny, objawy oraz leczenie tej choroby? Jest to najczęstsza wrodzona wada obręczy barkowej. W zależności od położenia grzebienia łopatki, choroba ma postać łagodną, umiarkowaną lub ciężką. Choroba ta dotyczy przeważnie tylko jednej łopatki, dodatkowo częściej pojawia się u dziewczynek niż u chłopców. Niestety przyczyny tej choroby nie są znane. Jednak jako że deformacja występuje jedynie w okolicy łopatki, to lekarze przypuszczają, iż we wczesnych etapach rozwoju płodu dochodzi do oddziaływania jakiegoś czynnika jedynie na ten obszar. Objawy są łatwo zauważalne: łopatka znajduje się wyżej niż powinna. Dodatkowo jest ona mniejsza i zniekształcona w stosunku do drugiej. Górna część łopatki zagina się ku przodowi, dolna zaś odstaje od klatki piersiowej. Poza tym głowa zwykle jest pochylona w stronę zniekształcenia. W przypadku 1/3 chorych górny kąt łopatki łączy się z łukami kręgów szyjnych. Można też zaobserwować skoliozę, hipoplazję (niedorozwój) żeber w okolicy łopatki czy też rozszczepienia łuków kręgowych. Jeżeli deformacje łopatki są łagodne, nie wymagają one interwencji chirurgicznej. Warunkiem jednak jest zachowany zakres ruchów w stawie barkowym. Natomiast w innych przypadkach wykonywana jest operacja polegająca na uwolnieniu łopatki z nieprawidłowych połączeń z kręgosłupem szyjnym oraz umocowaniu jej niżej. Celem zabiegu jest jak najbardziej symetryczne ułożenie łopatek. W praktyce idealnie równomierne ustawienie łopatek jest niemożliwe, albowiem wiąże się to z ryzykiem powikłań neurologicznych, bowiem im niżej przesuwana jest łopatka, tym zwiększa się ryzyko porażenia splotu ramiennego. Dlatego też łopatka nawet po zabiegu pozostanie nieco krótsza od tej zdrowej. Istnieją dwie metody przeprowadzania tego typu zabiegu: metodą Greena (czyli uwolnienie przyłopatkowe) lub Woodwarda (uwolnienie przykręgosłupowe). Operacja korygująca nieodpowiednio usytuowaną łopatkę jest przeprowadzana u dzieci w wieku 3-5 lat. Później korekcja może być o wiele trudniejsza. Wtedy też wzrasta ryzyko wspomnianego już uszkodzenia splotu ramiennego. Po operacji koniecznie należy wykonywać ćwiczenia zwiększające zakres ruchów w stawie barkowym oraz wzmacniające mięśnie obręczy barkowej. Niekiedy do ćwiczeń bardzo przydatny może być wybrany sprzęt rehabilitacyjny, który usprawni rekonwalescencję.